Van niets naar iets..en weer terug

Van niets naar iets.. en weer terug..

Ieder bedrijf begint met een idee, dat weten we allemaal. Nu zijn er legio mensen met ideeën,  maar het actuele percentage dat de eindstreep van de verwezenlijking haalt is bedroevend laag.

Dat daar in sommige gevallen duidelijk aanwijsbare oorzaken voor zijn is helder, je hoeft maar een blik te werpen op de stortvloed aan businessplannen op startersmeetings om te begrijpen dat een groot deel van de ondernemers in spe niet geheel met beide benen op de grond staat waar het commerciële haalbaarheid betreft.  Om een voorbeeld te noemen, ik las een ondernemingsplan van een lokaal te openen fietsenzaak waarin geprognotiseerd werd dat er in de eerste twee maanden 500 fietsen verkocht zouden worden, terwijl soortgelijke winkels niet eens de 500 per jaar haalden. Toch voelde men zich reeds verzekerd van een dikke startfinanciering…

In vele andere gevallen is de oorzaak minder duidelijk, zo is bekend dat vooral grootbanken zich nogal eens plegen te verschuilen achter het feit dat men geen lid is van een brancheorganisatie ( alsof die een direct meetbaar effect op de economische viabiliteit van een bedrijf hebben, afgezien van de negatieve bijdrage die de vaak forse contributie op het resultaat heeft). Ook aan het hebben van een of meerdere raadgevers met ervaring in de branche wordt een bovenmatige waardering toegekend. Zodanig hoog zelfs dat officieus een ondernemingsplan al afgekeurd wordt als niet aan beide voorgaande voorwaarden voldaan is. Zo werd mij door een telefonische adviseuse van een van neerlands grootbanken medegedeeld dat mijn plan en aanvraag niet eens behandeld werden omdat ze weliswaar opgetekend waren door mijn ( overigens uiterst bekwame) accountant, maar dat deze (nog) niet in het bezit was van certificaat Y. Overigens een door de bank zelf ingevoerde vereiste.

Hieruit volgde dat het hele businessplan klaarblijkelijk dikke onzin was en dat men het zich niet verwaardigde om er naar te kijken.

Inderdaad, bureaucratie is een van die dingen waar we in dit land aan kapot gaan, en voorlopig is men nog niet uitgereguleerd…

Ik besloot de zaken dus om te keren, geen discussies over het werkelijkheidsgehalte van mijn begroting, nee dat ging mij niet gebeuren..

Ik besloot te beginnen vanaf de nullijn. En wel letterlijk, doelstelling moest zijn dat het nog steeds mogelijk was om in Nederland, zonder een cent op zak een succesvol bedrijf op te bouwen. De “American Dream” maar dan in de lage landen dus.

Ik wilde niet terug naar de branche waar ik uit voortkwam, de wereld van de financiele dienstverlening is een typisch voorbeeld van hoe de balans volledig kan omslaan van een gebrek aan regulering naar een situatie van absolute overkill aan wetgeving en  wettelijke beperking van de vrije markt, waardoor nu feitelijk  nog slechts de multinationals over de financiële draagkracht beschikken om de markt te betreden en de consument niet de winnaar is die hij had moeten zijn..

Nee, het moest een bedrijfstak zijn waar de vrije markt nog enigszins ongeschonden functioneerde en die niet in extreme mate afhankelijk was van het economische klimaat.

In mijn volgende bijdrage laat ik mijn overige, vrij universele, selectiecriteria de revue passeren.