Het is Tijd…..

Al wat is heeft een begin, er is niets wat er altijd al was.

Een veelzeggende  stelling, die tegelijkertijd ook niets hoeft te zeggen. Hij kan immers op zoveel zaken betrekking hebben, of zo weinig, want meestal staan we er niet bij stil dat alles wat en iedereen die we om ons heen hebben, er niet vanzelfsprekend is of zijn.

Waar ik hier feitelijk mee naar toe wil is dat je iets kan willen, maar meestal geen idee hebt hoe je dat einddoel kan bereiken. Om niet te verzanden in oeverloos gefilosofeer over allerlei zaken en vooral emoties die me momenteel bezighouden, zal ik mij beperken tot het grotere doel. Namelijk het uiteindelijke schrijven van een boek.  De oorzaken van de wilde storm die op dit moment in mijn hoofd woedt zullen tijdens de wording van datgene wat uiteindelijk moet gaan leiden tot mijn einddoel zeker uit en te na de revue passeren.

Om eerlijk te zijn is het zo dat ik eigenlijk nog steeds geen idee heb hoe ik dat einddoel ga bereiken, ik wil een boek schrijven… Tja, het lijkt allemaal heel gemakkelijk, schrijvers zitten tegenwoordig aan tafel bij een hippe talkshow host en kondigen zonder blikken of blozen hun volgende meesterwerk aan. Als je dat bewuste boek dan vervolgens leest en meegesleurd wordt in de realiteit van de hoofdpersoon, je je vervolgens realiseert dat je best wel het een en ander met die hoofdpersoon gemeen hebt  en vervolgens concludeert dat de meest aansprekende boeken over de meest menselijke zaken gaan, dan heb je je eerste drempel overwonnen.

Wat mij gelijk bij de eerste vraag brengt die op zich al voldoende is om je volledig te ontmoedigen.

Waar moet een boek dan wel niet over gaan, er is tegenwoordig een hele schare, zogenaamd, literaire recensenten en critici, die de gave schijnen te hebben om ieder boek acuut in het bijpassende hokje te persen. Waarbij er een aparte  elitaire klasse toebedeeld is aan de literatuur.

De Literatuur… favoriet onderwerp van menig, al of niet gesjeesde student-af die onder het genot van te grote hoeveelheden rode wijn nog steeds iedere gelegenheid te baat neemt om aan te tonen dat hij of zij oneindig veel meer erudiet is als de minstens even hard ploeterende medehoorders.

Wat zij dan even schijnen te vergeten, is dat als…let wel, als… zij in het bezit zouden zijn van genoeg kennis, levenservaring en vooral inspiratie en inlevingsvermogen, om de  meesters en meesterwerken der echte literatuur te doorgronden en te weten wat hun schepper beoogde, waarom hebben zij deze dan niet zelf geschreven?

Het antwoord is simpel, omdat ze gewoonweg geen idee hebben waar ze dan wel een boek over zouden moeten schrijven.

Eerlijk gezegd heb ik dat zelf ook niet…

Enige tijd geleden, in een eerdere vruchteloze poging om eens wat te gaan schrijven, heb ik een bezoek gebracht aan een internetforum over schrijven. Want dat internet maakt dat hele schrijven van een boek natuurlijk tot kinderspel. Produceer een stuk tekst, plak dit op Facebook, of nog beter een speciaal Blog en ziedaar, de auteur is opgestaan…

Sterker nog, van de ene op de andere dag kun je jezelf als kenner profileren. Doe duidelijk aan anderen uit de doeken waarover zij moeten schrijven, welke technieken zij toe moeten passen en in welke volgorde zij hun teksten moeten neerpennen. Geef een duidelijk stappenplan aan waarmee uiteindelijk het strak geregisseerde meesterwerk een feit wordt en je hebt je positie in de literaire wereld per direct gerechtvaardigd. Wat zij vergeten is  dat dit weliswaar allemaal zeer duidelijke en gerichte informatie is, maar dat deze handleiding wel resulteert in de Ikeakast van de boekenwereld.

Overzichtelijk, geordend en volstrekt emotieloos…

Het is waar, er ontstaat een, soms zelfs omvangrijk, werk wat je kan lezen.

Maar daar is dan ook alles mee gezegd.. De Viva kan je ook lezen, of de Panorama…

Het enige dat de would-be auteur bewerkstelligd heeft is dat hij een aantal gebeurtenissen en emoties in een rationele volgorde beschreven heeft. Waarbij ik het niet kan nalaten fijntjes op te merken dat hij of zij dan in ieder geval al verder gekomen is dan voornoemde schrijfsels…

Emoties zijn immers niet rationeel, ze zijn niet volgens een vast,ideaal, stramien opgebouwd.

Nee, ze komen als een storm op en verwoesten wat je zo omzichtig opgebouwd had, of schitteren door afwezigheid op het moment dat je ze het hardst nodig had gehad.

Mijns inziens heeft het dan ook geen enkele zin om vooraf te willen bepalen wat ik zou willen schrijven en waarover. Ik geef toe, ik heb een vaag idee waarover het in basis zou moeten gaan.

Echter, waar gestructureerd schrijven wellicht voor anderen goed kan werken, kies ik voor de spontane benadering. Ik begin met het verwoorden van een idee, waarna ik vanzelf hierin een richting ga ontwikkelen. Een lang proces, dat geef ik toe. Ik heb dan ook nog geen enkel idee waar het eindigt.

Maar de eerste stap is gezet, nu nog toewerken naar de dagelijkse discipline van 4 pagina’s per dag, dat moet een begin zijn…

Choosing your business

From businessplan to revenues.. and back again

Every succesfull bussiness once started out as a businessplan., as we all know.

As it happens the world is absolutely filled with people who have bright ideas for yet another promising business. But the actual numbers that make it in to real, thriving companies are very thin on the ground.

In some cases it’s obvious, one only has to listen to the overwhelming amount of plans, poured out at starter meetings, to see that a large contingent of would be entrepreneurs is not exactly in touch with economic reality.

To be more specific, my eyes fell up on a businessplan in wich the entrepreneur forcasted sales of over 500 bicycles in his local Dutch shop over the first two months, while similar sales for the sector never exceeded 500 a year. Despite this discrepancy he was totally convinced all would work out fine and felt sure of a generous loan..

But the real sting is found in lots of other cases where the reasons to reject the businessplan are a lot less obvious. In many cases a sound plan is nonetheless rejected  on behalf of mere futile arguments. Especially the large financial institutions are very fond of their demand where one has to have a membership of a large branche organisation. ( like being a member of has a direct relation to the question wether a bussinessplan is economically viable or not). Except for the fact that the , mostly substantial, membership fee does have an effect on the financial result..

Also having a proven relation with a well known councellor with experience in the business is a must. Not having forementioned, will result in an early rejection of your businessplan. In a similar way it was made clear to me by some lady at the phonedesk of a large Dutch bank, that they weren’t even going to consider reading my plan because the accountant who had subjected his autograph ( a very capable firm, by the way), did not have certificate X at that time. A self implemented standard by the bank that was..

Due to this temporary lack of the certificate of my accountant, the bussinessplan itself was obviously rubbish and not even worth considering…

Indeed, bureucracy is killing us, and the legislators are far from finished..

To prevent all doubts, i decided to turn things upside down a bit. I was not going to get caught in the discussion concerning the viability of my forecasts, no that was not going to happen…

I would start from scratch, yes, absolutely zero. My goal would be to start a succesfull business without any capital. The ultimate “ American Dream” only this time it would be in Holland.

As i did not want to get back in to the financial services, it had tob e another branche.

The financial services sector is a typical example of a sector where the balance has totally shifted from a lack of regulation into  a total overkill in legislation wich prevents any normal entry to the marketplace, leaving only the large multinationals to dominate the market. Obviously the consumer is again not the winner he should have been..

No, the choice should be in a sector where there were at least some remains of the free market economy we once knew to be found. Another important term would be that the sector should not be extremely dependent on the economic climate.

Next blog entry i will discuss the actual arguments to back up my eventual choice..

Van niets naar iets..en weer terug

Van niets naar iets.. en weer terug..

Ieder bedrijf begint met een idee, dat weten we allemaal. Nu zijn er legio mensen met ideeën,  maar het actuele percentage dat de eindstreep van de verwezenlijking haalt is bedroevend laag.

Dat daar in sommige gevallen duidelijk aanwijsbare oorzaken voor zijn is helder, je hoeft maar een blik te werpen op de stortvloed aan businessplannen op startersmeetings om te begrijpen dat een groot deel van de ondernemers in spe niet geheel met beide benen op de grond staat waar het commerciële haalbaarheid betreft.  Om een voorbeeld te noemen, ik las een ondernemingsplan van een lokaal te openen fietsenzaak waarin geprognotiseerd werd dat er in de eerste twee maanden 500 fietsen verkocht zouden worden, terwijl soortgelijke winkels niet eens de 500 per jaar haalden. Toch voelde men zich reeds verzekerd van een dikke startfinanciering…

In vele andere gevallen is de oorzaak minder duidelijk, zo is bekend dat vooral grootbanken zich nogal eens plegen te verschuilen achter het feit dat men geen lid is van een brancheorganisatie ( alsof die een direct meetbaar effect op de economische viabiliteit van een bedrijf hebben, afgezien van de negatieve bijdrage die de vaak forse contributie op het resultaat heeft). Ook aan het hebben van een of meerdere raadgevers met ervaring in de branche wordt een bovenmatige waardering toegekend. Zodanig hoog zelfs dat officieus een ondernemingsplan al afgekeurd wordt als niet aan beide voorgaande voorwaarden voldaan is. Zo werd mij door een telefonische adviseuse van een van neerlands grootbanken medegedeeld dat mijn plan en aanvraag niet eens behandeld werden omdat ze weliswaar opgetekend waren door mijn ( overigens uiterst bekwame) accountant, maar dat deze (nog) niet in het bezit was van certificaat Y. Overigens een door de bank zelf ingevoerde vereiste.

Hieruit volgde dat het hele businessplan klaarblijkelijk dikke onzin was en dat men het zich niet verwaardigde om er naar te kijken.

Inderdaad, bureaucratie is een van die dingen waar we in dit land aan kapot gaan, en voorlopig is men nog niet uitgereguleerd…

Ik besloot de zaken dus om te keren, geen discussies over het werkelijkheidsgehalte van mijn begroting, nee dat ging mij niet gebeuren..

Ik besloot te beginnen vanaf de nullijn. En wel letterlijk, doelstelling moest zijn dat het nog steeds mogelijk was om in Nederland, zonder een cent op zak een succesvol bedrijf op te bouwen. De “American Dream” maar dan in de lage landen dus.

Ik wilde niet terug naar de branche waar ik uit voortkwam, de wereld van de financiele dienstverlening is een typisch voorbeeld van hoe de balans volledig kan omslaan van een gebrek aan regulering naar een situatie van absolute overkill aan wetgeving en  wettelijke beperking van de vrije markt, waardoor nu feitelijk  nog slechts de multinationals over de financiële draagkracht beschikken om de markt te betreden en de consument niet de winnaar is die hij had moeten zijn..

Nee, het moest een bedrijfstak zijn waar de vrije markt nog enigszins ongeschonden functioneerde en die niet in extreme mate afhankelijk was van het economische klimaat.

In mijn volgende bijdrage laat ik mijn overige, vrij universele, selectiecriteria de revue passeren.

Nieuwe week, nieuwe ergernis..

Nieuwe week, nieuwe ergernis...

Zondagavond, het is al laat en ik zap nog even weg van de aftiteling op Nederland Twee, de veilige vluchthaven voor diegenen die zich nog niet tot de apathische aanhang van de commerciële zenders mogen rekenen en nog belangstelling hebben voor iets anders dan de strijd tussen Barbie en Britt, wie zich nu eigenlijk echt het meest stupide wicht van Nederland mag noemen.

Natuurlijk vang ik niet direct een blik op van de programmering van die avond, er is immers een reclameblok in volle gang. Ja beste lezer, reclameblok ( welke u tegenwoordig kan volgen met tablet in de hand, om gelijk in te tekenen voor aanvullende spam, welke u de rest van uw leven zal achtervolgen)

In de jaren van de koude oorlog had men achter de muur ook reclameblokken, ook al leerden wij op school dat dat eigenlijk hersenspoeling was. Iedere staatsburger die nog niet volledig overtuigd was van het nut van het regime werd ieder uur opnieuw overspoeld met zeer uitgebreide verslaggeving ter meerdere glorie van de staat. Uitermate effectief, in bepaalde contreien werpen hele volkeren zich nog steeds wenend ter aarde bij het overlijden van hun staatshoofd annex weldoener. Toevalligerwijs hebben we geen inzicht in het aantal andersdenkenden wat nog in leven is..

Uiteindelijk begonnen de scheuren in het beton van de muur wel erg diep te worden en ten langen leste kon in ieder geval het nabije deel van het oosten bevrijd worden van het heersende juk. Eindelijk zouden zij ook vrij zijn om zich schaamteloos in het consumentisme onder te dompelen. Nooit meer zouden zij dwangmatig steeds weer dezelfde gekleurde berichtgeving voorgeschoteld krijgen..

Om het plat te zeggen, helaas, pindakaas...

Met het vallen van de muur werden ook zij plotsklaps onderdeel van een maatschappij die geregeerd word door het meest ongrijpbare regime op deze planeet, de commercie...

Opeens waren ze geheel vrij, vrij om te kopen wat je wilde. Althans wat je dacht dat je wilde zullen we maar zeggen. Was het overspoelen van mensen met gekleurde informatie uitermate verwerpelijk waar het politieke motieven betrof, waar het het realiseren van verkoopcijfers betreft schijnt er geen enkel bezwaar gemaakt te worden tegen het feit dat je als je televisie wil kijken ( en het overgrote deel van de bevolking zit des avonds op de bank voor de buis) je om de 15 minuten overspoeld wordt door steeds weer diezelfde, sterk gekleurde zullen we maar zeggen, filmpjes.

Onbewust is de gemiddelde nederlander  na het 60 keer zien van hetzelfde "leuke" filmpje over een onderwerp volledig murw gebeukt en het is nu eenmaal een feit dat er nu ook een sterk toegenomen kans is dat hij het bewuste product ook koopt. Als dat niet zo zou zijn zou men er geen miljoenen meer aan uitgeven..

Ondertussen is de wetgeving wel enigszins aangepast en mag men geen dingen meer zeggen die niet waar zijn, maar halve waarheden mogen nog wel, evenals gemanipuleerde waarheden en associaties.

Vooral de grote multinationals zijn hier meesters in.

Tegen de achtergrond van mijn blog viel ik vanavond dus vooral over een bancaire reclame.

Appellerend aan het laatste restje van nationale trots aanschouwde ik een scala aan romantische beelden welke aan onze nationale kleur oranje gekoppeld werden.

Oranje was klein beginnen, oranje was groot denken, oranje was op je bek durven gaan en o ja, oranje was ook als iedereen nee zei...

Laat oranje volgens die reclame nu net de kleur van een bank zijn. En dat is nu net waar je als ondernemer niet moet zijn tegenwoordig. Tenminste, niet als je klein bent want dan ben je van te weinig afnemers afhankelijk en dus een te groot risico.

Ook niet als je groot denkt, want als je groot denkt, moet je ook grote risico's nemen en daar zijn we natuurlijk niet van gediend. Op je bek durven gaan? Nee, helaas moeten we uw aanvraag afwijzen, er zijn te weinig zekerheden. En enige vorm van negatief resultaat in de afgelopen jaren wordt ook al abject bekeken, wat, zelfs een dalende winst of eigen vermogen is al reden om u te mijden alsof u de zwarte dood onder de leden heeft..

Ah, u heeft nog een eigen dak boven uw hoofd? Wilt u dit dan wel even met privé borgstelling verpanden want dan kunnen we u tenminste executeren als we onze rente niet op tijd binnen hebben. Of wacht, het was het pand dat geëxecuteerd werd, niet u.. ( Gelukkig zijn er heel wat bruggen in ons waterrijke landje)

Ook als iedereen nee zegt blijkt er helaas geen euro te halen, nee u hebt ons vertrouwen niet kunnen winnen.

Indien u bovenstaande argumenten te horen heeft gekregen behoort u waarschijnlijk al tot de happy few. Ondergetekende heeft bij onze nationaal gekleurde bank al na twee pogingen om met het ondernemingsplan langs een van iedere kennis gespeende telefonische helpdeskmedewerkster te komen, de handdoek in de ring moeten gooien.

( hoe is zo'n mavo muts met aanvullende telraamcursus in hemelsnaam in staat om in 3 minuten telefonisch een complex bedrijfsplan te beoordelen)

Waar halen ze het gore lef vandaan om zich te profileren als helpende hand van de ondernemers wiens taak het uiteindelijk is om ons uit deze crisis te halen. Zonder ondernemers geen banen, geen banen, geen salarissen om te spenderen aan belastingen, accijnzen, diensten en goederen.

In tegendeel, slechts weinigen hebben vernomen van een ondernemer welke nog een bancaire financiering heeft verkregen, risicomijdendheid voert hoogtij.

Nee, als er gefinancierd wordt, is dat voornamelijk door private investors, en business angels, omdat deze uit het echte leven komen en snappen dat je niet alles op ( volledig waardeloos geworden) statistieken kan baseren.

Ik weet in ieder geval dat als je maar vaak genoeg dezelfde informatie er in stampt, iedereen het uiteindelijk gaat geloven, dus wie weet trap ik er ook nog wel een keer in..

Motivations of an Adverse Entrepreneur in the Global Marketplace.

Due to the harsh realisation that Holland is merely consisting of a large piece of dried out North Sea soil, inhabited by less people then the numbers that currently reside in Downtown Manhattan i have taken to the idea of publishing my humble insights in the english language.

Ok, the forementioned description of the country of my forefathers may have been a bit rude, but no one ever got worse from a bit of selfcriticism.

As goes for my knowledge of the language wich is leading in international business, surely one will be able to point at my occasional ( or frequent) misspelling or outright abuse of words out of their context, but its all about sharing experiences and insights in an attempt of being able to grasp a litlle piece of understanding about what drives people in domestic and global markets, the failures and the successes.

First thing one notices when looking upon the phenomenon we call social media, are the growing numbers of what i call positivism guru’s who keep tweeting, with consistent five minute intervals, about the fact that they feel more wonderful by the minute, while reducing things most of us would consider our worst nightmare to mere inconveniences.

To quote a worldwide known entrepreneur: screw it.. just do it..

In theory i totally agree, but i would like to involve the naked reality and its devastaing effects into the equation…

As it happens i was caught by a sudden wave of optimism when i jumped out of bed this morning. After consuming the neccesary amount of coffee ( and nicotine, but im not sure wether this is still widely accepted, nor wether i will be able to keep doing this, since a steady rise in duties will push a package of cigarettes past the twentyfive euro mark within foreseeable future..)  My apologies for that, im getting distracted…

Upon opening my mailbox under the effects of the ongoing flow of optimism, i rapidly dismissed the quite substantial list of mails, urging me to pay some unsettled debts.

Seemingly those were the only remains of the company i so succesfully kickstarted the year before. Clearly it wasn’t enough  to realise a turnover of 150.000 euro in a mere six months to establish a sound basis for ongoing growth.

In my case those last remaining bills will not be the biggest problem, what i am really concerned about is the fact that it is possible to deteriorate from being a typical succesfull businessman into a present situation, wich is totally void of any income and getting dangerously close to  even not having a decent roof over my head. ( Thank god  i have a family that supports me)

And that rapid deterioration is excatly whats bothering me,  the fact that a thriving and promising , even proven, bussiness is allowed to just turn into a dead end is a sign that there are a few essential flaws in our beloved society.

In the following blog entries i will make an effort to analyse the mistakes i made and wich external  factors caused the downfall of the bussiness.

By the way, this downfall should be considered temporary, because im already planning the restart, this time in good company of the lessons learned in the initial run…

Feel free to use my experiences to your own good,  learning from others is less painful as the experience itself…

Nieuwsgierig..

Waar ik dan wel nieuwsgierig naar ben? Wel naar velerlei zaken en dingen, maar wat me zojuist te binnen schoot is de vraag waarom onze vrienden van PalmInvest met een beloofd rendement van 10 procent per maand miljoenen binnenharkten, terwijl niemand een euro over heeft voor een aantoonbaar rendement van 8% per maand over het afgelopen jaar uit een simpel en doorzichtig bedrijf.

Geen garantie zegt u? Klopt als een bus, maar voor een start-up in het hartje van de crisis houdt dit dus in dat als het ook maar enigszins beter gaat met onze economie er nog veel fraaiere resultaten in het verschiet liggen.

U vindt het niet erg dat ik het allemaal soms even niet meer snap?

Wat beweegt een ondernemer een blog te beginnen? 

Als je de social media moet geloven is dat vooral om middels de ons allen bekende kanalen om de vijf minuten uit te roepen hoe geweldig men het vandaag allemaal weer gedaan heeft en dat dat vooral het resultaat was van de intens optimistische en positieve kijk die men op alles heeft. Om een recente tweet van Richard Branson te quoten, screw it.. just do it.... Mijn motivatie is weliswaar van een soortgelijke aard, maar ik wil graag de nuance van de harde realiteit en haar effect in de voorstelling van zaken betrekken. 

Toevallig betrapte ik mijzelf erop dat ik vanochtend wakker werd en uitermate optimistisch mijn bed uit sprong. Na de plichtmatige koppen koffie en een gezonde dosis nicotine voelde ik mij er helemaal klaar voor om grootse dingen te gaan bewerkstelligen. ( Alhoewel ik die gezonde dosis nicotine binnenkort wellicht achterwege zal moeten laten omdat een pakje sigaretten door de immer stijgende accijnzen tegen die tijd vijfentwintig euro kost... heeft de antirooklobby, lees ontneem mensen hun laatste pleziertjelobby, toch nog zijn zin) Excuses, ik mag niet afdwalen... 
Met goede moed vocht ik mij door de rij aanmaningen in mijn mailbox, blijkbaar was dit de erfenis van een succesvol jaar als startend bedrijf, honderdenvijftigduizend euro omzet in zes maanden was blijkbaar niet voldoende om de continuïteit te waarborgen. Niet dat het om schrikbarende bedragen gaat die nog her en der voldaan moeten worden, het is eerder dat ik tot de conclusie gekomen ben dat het in Nederland wel degelijk mogelijk is om in een paar maanden terug te vallen van de status van succesvol ondernemer naar nog net niet ( slechts dank zij onvoorwaardelijke steun van familie) dakloze zonder inkomen. En dat geeft aan dat er wel degelijk iets scheef zit in onze geliefde samenleving. 

In de hier op volgende epistels zal ik proberen te analyseren welke fouten ik zelf gemaakt heb en welke externe factoren een doorslaggevende rol gespeeld hebben. Ter lering ende vermaak..